[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wybryki, naiwnej dziecinności.

[Vilanda]

możecie traktować poważnie, z prymróżeniem oka, pokochać, znienawidzić, wyśmiać, podziwiać. oto główna atrakcja wieczoru:

*kurtyna*

***
trzymana w ramionach
wiatru słonecznego
odkrywam inne swiaty,
w metafizycznej
galaktyce,
kosmiczny pył
we włosach błyszczy.

***

cicho,
miękko szepcze
do Ciebie.
prycham i sycze
by poznać siebie.
kocham,
udaje że
to dla Ciebie.
myśle, wibruje,
tylko dla siebie.
poznaje światy,
smaki,
kolory,
by ostatecznie poznać Nas.
Złączonych w gwiazdach
czaso-przestrzeni.

***

namiętna kochanka
bawiąca się w Wyrocznie
codziennie pochłania
miliony dusz.
włada umysłami,
tłumi bunt
wyzwolonych.
ksiązyc jej partnerem,
gwiazdy jej dziećmi.
noc - perfekcyjna matka
wyzwolonych.

***

tabakiera pełna słów.
zamienionych w proszek
brązowy jak oczy
moje.
cynamnonowo-miodowa rzeka
metafor? epitetów?
czym określić niokreślona miłość
moją.
pół-bóg wyłonił się w głowy
na białym rumaku
jako klucz.
zamek jest złoty.

***

smacznego życzę.

[Sihaja]

Nie rozumiem. No jak w mordę misia - nie rozumiem.
Primo:
w osobnych wersach kładzie się słowa, które muszą zostać podkreślone, przenoszenie słów to takrze rodzaj śpiewu, gry w wierszu... A jak umieszczasz niemalże wszystko osobno to nagle robi się chaos i brak konsekwencji...


Secundo:
Nie przepadam za zbyt zakręconymi wierszami, choć czasem sama takie popełniam (ale to nie znaczy, że one moje mi się podobają, niestety :/).

Tertio:
Spośrod tych wszystkich uwagę moją przyciągną wiersz trzeci i zaintrygował mnie. Jest naprawdę dobry. Może nie idealny, ale.. Podoba mi się. Czekam na takich więcej.


Aha. I wibrujĘ, myślĘ! Pierwsza osoba liczby pojedyńczej jest wyposarzona w magiczne Ę!

Pozdrawiam