[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Aniele

[Cailith]

Uwielbiam chwile
gdy bezwstydnie ubrana
odmierzam Twoje ciało palcami
a Ty tak cnotliwie naga
drżysz pod moimi rękami

Twój zapach dźwięczy w uszach
Twój smak pod powiekami
wszechświat maleńkim się staje
między naszymi ciałami...




Tak, wiem, że stać mnie na więcej. Kto pamięta mnie z dawnych czasów, ten wie. Wiersz stworzony w chwili ogromnego uniesienia, w pasji. Dziś nie pozostało z tego już nic. Dodaję tutaj, żebyście pamiętali - nic nie jest wieczne... Ja zapomniałam.

[soraja]

Poezja to zniesienie wszelkich ograniczeń z wyjątkiem tych, które autor zechce zostawić sam sobie. Poezja jest być może ostatnim obszarem wolności. Ty te wolność pokazałaś w tym krótkim, ale jakże urzekającym wierszu.

W życiu powszednim żyjemy zazwyczaj połową świadomości, połową możliwości. Tylko wyjątkowe chwile wyzwalają z nas pełnię. Poezja jest właśnie tym, co z siłą równą najwyższym uczuciom uwalnia nas od dręczącego poczucia niepełności. W jej blasku stajemy się nadzy, cali, niepodzielni.


Załączona/e miniatura/y