[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Człowieczy Przetwór

[Semurius]

Człowieczy przetwór


Zamknięty w słoju
fermentuje z cukrów
dodanych wcześniej.
Obrasta w łoju
emocji wtórnych
idei nie swej.

Widzi to świat
mówiąc go właśnie
budulcem tym.
Słowami jak brat
napełnia czyniąc
pusty dym.

Pracy to zbiór
poleceń garść
wiadomo co.
Dodatki bzdur
usuwa w cień
- po co to?

Dziś dnia nie było
a wieczny ciąg
co trwa długo już.
Deszczem nie myło
nie padał dźwięczny
- chmury wiszą tuż.

Ciśnienie rośnie
ubija masę
w zbitą ciecz.
Jak przyzwyczajenie,
które nabyto
żyjesz - tak, becz...

[Sihaja]

Ja też nie rozumiem o co w tym chodzi. Chaos, chaos, chaos... A rymy - aż zęby bolą.

dodanych  wcześniej.
Obrasta w łoju
emocji wtórnych
idei  nie swej.

Chciałam delikatnie zauważyć, że tu rytm poszedł w czorty (zresztą nie tylko tu, ale tu aż po uszach dzwoni.) Robiąc taki rym akcent w ostatnim wersie kładziesz na "nie". Bo WCZEśniej - NIE swej. A brzmi to bardziej po polskiemu niż po polsku i w zębach zgrzyta.

Ten wiersz nie podoba mi się zupełnie.

Ten post był edytowany przez Sihaja: 05.09.2005 09:14