[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Rozpalmy Stosy, nauka, prawda, człowieczeństwo

XIXwieczni 'wolnomyśliciele' bohatersko zwalczali cenzurę i mówili o swobodzie opinii tylko po to, żeby wykazywać, że świat jest zdeterminowany, a umysł ludzki jest mechanizmem materii i wolna wola to fikcja, a szczytem człowieczeństwa jest uznanie, że jest puzlem we wszechświecie i nic nie może. Z zapałem detronizowano Boga, po to tylko, by dojść do wniosku, że człowiek niczym istotnym nie różni się od ślimaka. Wynoszono pod niebiosa wartość ludzkiego intelektu, by użyć go do przekonywania, że jest zbiorem impulsów. Niczym więcej. Samobójstwo człowieczeństwa się nie udało. Ale neurobiologia próbuje dalej. Uczucia to chemia. Umysł to tylko materia. Emolucja to wszystko. Nie ma pytań 'dlaczego?'. Nawet jeśli mają racje mordują podstawy cywilizacji. W imię wolności człowieka, trzeba coś zrobić z wolnością nauki.


To nie jest w pełni mój pogląd. Ale to pogląd ważny. I wcale nie szalony. Poważne posty proszę.

Ludzie chyba boją się człowieczeństwa. Zawsze łatwiej wyjaśnić jest emocje dygotaniem neuronów niż czymś metafizycznym. Chemię można kontrolować. Duszę trudniej.
Jednocześnie udajemy Boga, twierdząc, że Go nie ma, a u podstawy jest strach wobec Niego.
Nauki bardziej się boję pod względem materialnym. Dłubanie w genach, uszy na plecach, przypadkowe tworzenie różnych choróbsk.
Samobójstwa człowieczeństwa dokonują raczej przeciętni mieszkańcy naszej planety. Będąc światem wysoko rozwiniętym technicznie i teoretycznie rozwijającym się nadal, poddają się coraz niższym instynktom. "Jestem człowiekiem i nic co ludzkie, nie jest mi obce" przybrało znaczenie "jestem człowiekiem i wszystko co robię, jest ludzkie, bo mam wolną wolę i wolność poglądów zagwarantowaną konstytucyjnie".
Czytałam gdzieś o pomyśle (władz!) w jednym ze stanów USA zalegalizowania stosunków seksualnych ludzi ze zwierzętami.

A skończy się wszystko zapewne jak w wizji Wellsa ("The time machine").
Cóż.