[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ O cytrusach, Sonet

[Sir Momo Mumencjusz Mum]

Hehehe - chyba będę miał przyjemność zamieścić jako pierwszy (nie licząc tego "poezja") swój wiersz na nowym podforum. Ten wiersz napisałem kiedyś do "Dużego formatu". Oceniajcie...



Bezkresna przestrzeń pełna zieleni
zmieszanej z brązem. To drzewa liczne
pełne kolorów, jakby magiczne,
a każde drzewo złotem się mieni.

Złote owoce, cytrusy złote
słońcem skąpane, jak kryształ lśniące,
niby ambrozja cudnie pachnące,
nawet motyla wpędzą w tęsknotę.

Drodzy wnukowie, nie raz tam byłem.
Każda wyprawa była jak święta,
tak bardzo bowiem do nich tęskniłem.

Cytrusów zapach i smak pamiętam,
o tym doznaniu całą noc śniłem
i rzec wam mogę: cytrus rzecz święta.

[Psychopatka]

nastrojowe... wlasnie jem pomarancze... =)

CZESC DODANA!

KTOS =) powiedzial ze mam byc wzorem i nie nabijac postow. A wiec musze napisac glebsza wypowiedz. No wiec Twoje Cytrusy, a raczej sonet, uwazam za poezje smiala , lecz wyjatkowo zlozona i gleboka, dlatego czytuje z radoscia i uwiebieniem
Amen =) =)