[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Dworzec, tekst piosenki

[Katarn90]

Chciałem zacząć od tego, że jest to tekst przeciętny, a został zainspirowany bieżącymi wydarzeniami z Polski (niekoniecznie z pierwszych stron gazet). Do tekstu wymyśliłem melodię, umiem ją zagrać na gitarze i czasem sobie podśpiewuję tę piosenkę, więc proszę mi nie wmawiać, że z powodu liczby sylab itp. itd. nie da się tego zaśpiewać. da się, próbowałem i próbuję co dzień. Zawsze wychodzi. Koniec nudnej przemowy oceniajcie surowo, jak zwykle najbardziej czekam na komentarz mistrza Katona.


DWORZEC

Na dworcu centralnym w Warszawie
posadzki zimne i mokre
szwędają się wszędzie tragarze
i panie żegnają się w oknie

Pan Józef, co już nie ma domu
bo żona go wyrzuciła
nie ma wyżalić się komu
więc gada z butelką piwa

Nauczyciel, co już bez pracy
bo nie dał się kiedyś pobić
zbiera pieniądze na tacy
syn mu się wczoraj urodził

Biznesmen od wina taniego
co miał być dzisiaj daleko
napadli go na Słowackiego
do końca zostanie kaleką

Smutnymi tak historiami
los ciągle nas straszy
wybiegam więc z bagażami
i wracam szybko do naszych

[Avadakedaver]

a ja powiem tyle: poproszę o chwyty, jeśli łaska.
bardzo mi się podobało, i chociaż nie czaję tego biznesmana to chyba zczaiłem ostatnią zwrotkę:
życie nas tym wszystkim straszy, a my od tego próbujemy uciec (tutaj przez dworzec). Ale podmiot liryczny zrozumiał, ze od tego nie da się uciec, ale już nie boi się takiego żeycia i postanawia stanąć z tymi realiami twarzą w twarz, więc spakowane już bagaże bieze w dłoń, bilet wyrzuca i wraca do tej smutnej rzeczywistości. Bo w końcu to jego rzeczywistość.