[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ List, i inne

[Illusion]

Taki sobie banalny, niby-miłosny wierszyk, napisany dość dawno.


"List"

Zostały tylko słowa
niezapomniane
i list
jeszcze nieprzeczytany

boję się dotknąć
białej koperty
żeby nie spłoszyć
Twojego uśmiechu
boję się liter
pisanych Twoją ręką
żeby nie zmazać
kruchych spojrzeń

gdzieś na dnie
tego szarego pudełka
czai się Twój zapach
trochę wystraszony

widzisz
pomiędzy moimi rzęsami
czeka samotna łza
spada na białą kopertę
rozmazuje litery
i Twoje spojrzenia

ale odpiszę Ci
na ten nieprzeczytany list
bo ja
nie chcę już kochać
bez Ciebie

Ten post był edytowany przez Illusion: 18.04.2006 16:07

[Illusion]

Mary, dzięki za komentarz
Wklejam tutaj, żeby nie marnować miejsca. Trochę starsze, niektóre z zeszłego roku. Wiem, że jestem bardzo nierytmiczna i czasami gubię wątek - mam z tym problem. No ale mam nadzieję, że jednak większość jest zrozumiała.

Dwa refleksyjne banały:

[Jest takie miejsce...]

Jest takie miejsce na ziemi
gdzie ludzie są aż ludźmi
a nie tylko zwierzętami
tam czas jest szczęśliwy
że płynie, a płynąc
- nadzieję niesie
i nie wolno bać się jutra
bo strach przynosi cierpienie
i nie można myśleć o bólu
kiedy samotność doskwiera
tak bardzo
a jednocześnie musimy
musimy!
mieć coś
nad czym przez chwilę przystaniemy
takie małe sprawy
do przemyślenia
przy blasku księżyca wieczorem
usiądziemy na moment
z kubkiem refleksji w ręku
popatrzymy na wspomnienia
nie zapominając o marzeniach
tak dalekich i bliskich
Co nam wtedy zostanie?
kiedy już szczęście
- jak pył ulotny
trzymamy w ręku?
I kiedy ciepło
wschodzącego słońca
wlewa nam w serca spełnienie?
Zostanie nam niebo
a tam? Cóż...
Bóg - nasz ojciec
patrzący surowo na ziemię.



[Są takie chwile...] - dla Agi

Są takie chwile
zamknięte w jednym pokoju
razem z samotnością
bólem
i odrobiną strachu
w oddali tyka zegar
ale godziny wybija deszcz
Ty toniesz w morzu myśli
ocierając dłonią łzy
przewracasz kartki wspomnień
i w środku tak jakoś...

wiesz
tak czasem jest
odpływamy razem z ciszą
łykając gorzki żal
a to czego chcemy
jest tak blisko nas

więc powiedz mi...
dlaczego jeszcze płaczesz
zamiast wstać?


*


I teraz chyba najbardziej osobisty, bo o Bogu.


"Modlitwa Ciszy"

Nigdy nie potrafiłam
spojrzeć w oczy aniołowi
bałam się jego skrzydeł
splecionych z wyobraźni
szeptałam modlitwę o Stróżu
nie wiedząc czy istnieje
pytałam Boga jak mam uwierzyć
nie odpowiadał
niebo przestało promieniować dobrem
wraz z pierwszym pojawieniem się bólu
przestało istnieć nawet w marzeniach
została tylko błękitno-biała bariera
widoczna dla wszystkich
mówili, że to przyjdzie z czasem
że kiedyś poczuję
jak bardzo Go kocham
myślałam, że się uda
i wtedy znowu zwątpiłam
dziś
klękam przed życiem,
składam ręce
chowając w nich grzechy
i milczę
tak jak mnie kiedyś nauczył
szukając w ciszy zrozumienia


*

A nad resztą się jeszcze zastanawiam.