[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Kamienny Stół I Inne Wiersze..., wiersze o czymś ważnym...

[Lothario]

Jest to mój pierwszy wiersz zamieszczony na forum. Nie jest on płytki, przynajmniej moim zdaniem, bo ma w sobie parę istotnych alegorii. Wskazówką do zrozumienia jego treści są ptaki...
Treść poddaję waszej ocenie.

Kamienny Stół

Jaka nicość ogarnia dusze ludzkie, gdy modląc się do Boga
Sądzą, iż złapali Go za nogi.
Jakie nieczystości skrywają ich serca,
Mroczne zakamarki ludzkiego sumienia.

Mgłą zasnute serca, dusze…
Zaślepieni, zakażeni
Lecą boskie ptaki do nieba, niosąc ludzkie pragnienia.
Wznoszą się już ponad chmury i uderzają w niewidzialne mury
Spadają martwe, oblewając ziemię szkarłatnym odzieniem

Boże, czemu na to spoglądasz?
Czy już nie widzisz w nas swego stworzenia?
Twój wzrok surowy, taki Tobie nie podobny.
Gdzie Twoja dobroć się podziała, miłość i wiara?

W górę aniołowie, wznoście się nad ciałami ptaków niebiańskich
Uciekajcie, nie pozwólcie upaść skrzydłom waszym
Na tej Ziemi nie ma już istnienia…
Nie patrzcie na nagie skały, wstydliwe i splamione.
Nie oglądajcie się za siebie, tam nic nie znajdziecie…
Został już tylko Kamienny Stół…

KONIEC

Drugi mój wiersz, do którego napisania nakłonili mnie ONI^^

Jakby z papieru…

Ich skrzydła jakby z papieru stworzone,
Lekkie, nietrwałe, szybko palone.
Unoszą ich ciała lekko w górę, do radości,
Do czegoś pozbawionego zazdrości.
Lecą powoli, ku Twej woli,
By dzieła Twego dopilnować roli.

Z dnia na dzień pracują chętnie,
Oddając Ci owoce swej pracy sumiennie.
Dbają byś człowiecze miał na Ziemi dostatek,
Byś na wieczne szczęście miał zadatek.
Chętnie cię w nieszczęściu wspierają,
Do ucha piękne pieśni śpiewają.

Wszelką dziedziną zawiadują,
Twoją wenę twórczą pielęgnują.
Pod ich nadzorem piękne dzieła powstają,
Takie, co wiele radości dają.
Oni tobie również pomagają,
Na twoje pytana starannie odpowiadają.

Nie znajdziesz ich na naszym Świecie,
Nie łudź się dobry człowiecze.
Oni swą siedzibę mają w Niebie,
By móc widzieć dokładnie ciebie.
Nie zarzucaj im, więc, że Świat zostawili,
I daj mi szansę by znów do nas powrócili…

KONIEC

Ten post był edytowany przez Lothario: 15.04.2006 18:42

[koala]

Zaczynam czytac...
Czytam...
Cóż za bolesne rozczarowanie!

Zawsze wszytskie znaki na niebie i ziemii wyraźnie dawały mi znac, że rozumiem poezję i czytam między wierszami. A tu? Kubeł zimnej wody na łeb. Pierwszy wiersz - ok! Drugi - (przepraszam, że to napiszę) przerost formy nad treścią!

Ale błagam i zaklinam nie zniechęcaj się i DUŻO PISZ. Zostawiam na zachęte!