[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Skutki Veny Twórczej

[Avadakedaver]

ZAKOCHANI(?)

Wszyscy oczy i serca na jedno zwróćmy zdarzenie
silny młodzik Henio na drobnej leży Marzenie
oboje szczęśliwi z siebie, naprzemian się tarmoszą
kiedy inni uczniowie na wycieczce wodę w wiadrach noszą
Pani już odchodzi od zmysłów, klnie się na szatana
biedna szuka pary, w kółko chodzi od rana
Póki co szczęśliwi leżą, na nic zdaje się mowa
próbują ochłonąć, zaraz zaczną od nowa
Lecz nie wiedzą jeszcze o tym, za trochę czasu
ślub z przymusu brać będą, lub uciekać do lasu.

jak coś napiszę, to dorzucę.

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 02.07.2006 02:07

[Katon]

I no właśnie Matoos, kraj to nie klub czy discobar, z którego można wypierdzielać, jeśli coś się nie podoba.

A mówisz, jakby tak było. Jeśli kraj to nie discobar to wypada szanować jego tradycje, jeśli nie chce się żyć w schizofrenii. Mi tam nic do cudzej, ale wydaje mi się, że to musi być przykre.

Podkreślanie patriotyzmu (także w postaci heroicznej) jest pewnym fundamentem. Nie musi budować nacjonalizmu i zaślepienia. Wręcz przeciwnie - ten rodzi się zwykle z kompleksów i poczucia niższości. Powstanie Warszawskie to temat dyskusyjny, ale trochę zbyt lekko ująłeś stanowisko w formie faktu.

[owczarnia]

I no właśnie Matoos, kraj to nie klub czy discobar, z którego można wypierdzielać, jeśli coś się nie podoba.

A mówisz, jakby tak było. Jeśli kraj to nie discobar to wypada szanować jego tradycje, jeśli nie chce się żyć w schizofrenii.

No dobrze, ale czemu wiecznie ten Chrystus Narodów, ile można? I co kimu przyjdzie z tego ciągłęgo podkreślania, na co kiedyś było nas stać? Myślę, że akurat nieco więcej dystansu i autoronii to z pewnością jest ostatnia rzecz, która mogłaby Polakom zaszkodzić. Zwłaszcza teraz.


Co do Powstania Warszawskiego: Avada niech lepiej dokładniej się wczyta w podręczniki do historii, to po pierwsze. Po drugie, Estiej jak zwykle ma dużo racji, aczkolwiek co do korzyści politycznych, to muszę się zgodzić z Katonem - i niedobitki, i samo wspomnienie zrywu sprawiało nowej Władzy sporo kłopotów. Myślę też, że gdyby nie wyczyn AK, mogłoby nigdy nie być Solidarności. To spośród byłych AK-owców i ich dzieci rekrutowali się najzagorzalsi przeciwnicy systemu PRL, w dodatku zaprawieni w podziemiu. Nie można tego zlekceważyć.