[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Za Komuny Było Lepiej...

[Avadakedaver]

Z takimi tekstami jak ten w nazwie tematu spotkałem się ne raz i nie dwa. Najbardziej mnie bawi, kiedy mówią tak ludzie urodzeni już w demokratycznej Polsce, albo ci, którzy tych czasów nie mogą pamiętać. Ze zdziwieniem stwierdzam, że słyszałem to tylko od osób z prowincji.
Często z moim tatą rozmawiam o polityce, a razczej on rozmawia, bo to jest raczej monolog. Dzięki niemu zrozumiałem, na czym polegał nonsens komunizmu. Nie mówię, że wcześniej wypisywałem na murach sprayem "komuno wróć!", ale po prostu nie miałem o polityce pojęcia.
Wy też jesteście antykomunistmi?

[Zwodnik]

Moje spotrzeżenia nie są może oparte na tak wielkich podstawach jak wypowiadających się tutaj starszych (urodziłem się w 87 roku) Jednak opierając się na tym, co o owycch czasach wiem, mozna mówić o komunie prawie wyłącznie negatywnie. Dzisiejsze bezrobocie ma bardzo złożone przyczyny. Jedną znich jest siła robocza niedostatecznie wykwalifikowana. Widać to chocby na przykładzie moich najbliższych. Matka skończyła studia (elektronikę, w ciągu kiludziesięciu lat wykształcenie się zmarnowało bo technika poszła do przodu, ale mniejsza o to) i wylądowała jako magazynier w fabryce. Ojciec zaczął pracę w wieku 16 lat, również w fabryce. Zarabiali przez cały czas tyle samo, mieli niemal identyczne warunki. Pierwszy wniosek - sytuacja nie dawała motywacji do kształcenia. Czy byłeś po studiach czy po podstawówce, praca dla Ciebie się znajdzie (ale z reguły ta sama). W efekcie dzisiaj mamy ludzi którzy nadal są w wieku produkcyjnym, ale pracy dla nich brak - ze średnim wykształcenie, albo nawet bez, w tym wieku pracy znaleźć się nie da. Nie wyczerpuje to oczywiście w całości kwesti bezrobicia, ale jest to czynnik dość istotny. Dodajmy do tego traktowanie wszelkiego rodzaju działalności prywatnej. Na przykład jakiegokolwiek rzemiosła. Ludzie byli do tego zniechcęcani na wszelkie możliwe sposoby. Sprawia to, że grupa o któej wspomniałem nie tylko nie ma kwalifikacji zawodowych, ale wręcz nie wykazuje żadnej własnej inicjatywy. Nie chcą się doszkalać (a możliwości jest mnóstwo) nie mówiąc już o tworzeniu własnej działalności. A ten wielki "dobrobyt gospodarzczy zachodu" (który choć często przereklamowany, jest faktem) opiera się m.in. na małych, często rodzinnych lub jednoosobowych firmach. Wzrasta też, kosztem przemysłu, rola usług. Jest to totalne przeciwieństwo naszego dotyczhczasowego ustroju. Dać wszystkim pracę, ale najlepiej przy taśmie. Nie myśleć, nie "kombinować", nie wykazywać inicjatywy. Bo po co ? Władza już za ciebie pomyślała.

Dalej idąc...demokracja i idący za nią wolny rynek ma jedną niezaprzeczalną cechę - to systemy ROZWOJOWE. Wzrost gospodarczy, szybszy lub wolniejszy, jest faktem. I choć nie jest to system idealny, w przyszłość można patrzeć z nadzieją. A Za komuny ? Czy gdyby tamten ustrój nadal się utrzymał, cokolwiek by się poprawiło ? Nie. Prędzej czy później cały ten system, dający pracę w przynoszących kolosalne straty zakładach zawaliłby się z wielkim hukiem. Niezaleznie od ustroju, pieniądza już się z gospodarki nie wyeliminuje. A za te nierentowne miejsca pracy, powszechną medycynę, czy wczasy ktoś przecież musiał płacić. Żyć na kredyt można przez jakiś czas. Ale w dalszej perspektywie ZAWSZE źle się to kończy.

Trzecia kwestia dotyczy już samej polityki. Odrazę budzą we mnie czasy cenzury, donosicielstwa i jedynie słusznych teorii. Bezczelnej wręcz propagandy i blokady informacyjnej. Do tego do chodzi fakt całkowitej zalezności politycznej od "naszych braci". Cały czas zastanawiam się (ale tego się nie dowiem) ilu ludzi naprawdę wierzyło w te brednie o "przyjaźni polsko - radzieckiej". I idący za tym fakt, że dzięki temu chocby żołnierze AK przelewający krew w obronie Polski, zostali po wojnie potraktowani jak bydło nawet we własnym kraju. To jedna kwestia, za którą cały naród polski żyjący w tamtym okresie powinien się wstydzić.

Na koniec n.t. budownictwa...Po częsci dlatego, że kojarzą mi się z tamtymi czasami, ale mam wręcz alergię patrząc na blokowiska. Równo poukładane rzędy pudełek, albo długie zakręcające węże, dzisiątki tysięcy okien. Choć sam mieszkam na blokowisku, mam na tyle szczęscia, że za oknem mam drzewa, a nie kolejny wieżowiec. Poza tym u nas we Wrocłąwiu (ale przypuszczam, że nie tylko) razem z docieplaniem budynków na masową skalę elewacje są również malowane. I to z omysłem, w bardzo kolorowe i fikuśne motywy. I choć na pozór wygląda to smiesznie, wyglą blokowiska staje się dzięki temu prawie znośny. Ale nie to jest prawdziwym problemem. Nie jest nim też fakt, że nie mam w mieszkaniu ani jednego kąta (łącznie z tymi pod sufitem) w który mógłbym bez problemów, oporu i luzu wsunąć ekierkę. Problemem jest to, że te moolochy mają stosunkowo krótką żywotność. Z takim też założeniem je budowano. Dziś powstają raczej budynki niższe (wzrasta też procentowy udział zabudowy jednorodzinnej) ale w blokach nadal mieszkają miliony ludzi. A przyjdzie taki czas, że bloki te zaczną być jeden po drugim przeznaczane do rozbiórki. Nie wiem czy to kwestia 20, 30 czy 50 lat, ale prędzej czy później staniemy przed nowym kryzysem miekszaniowym. A wszystko dlatego, że w PRLu wszystkie problemy "rozwiązywano" prowizorycznie i na szybko, nie myśląc o przeszłości ani przez moment. Dotyczy to wielu dziedzin.

Ale wracając jeszcze na sam koniec do tematu wątku - jestem w stanie zrozumieć luzi, którzy twierdzą, że wtedy było lepiej. To po prostu ofiary systemu, które w dzisiejszej rzeczywistości odnależź się nie porafią. I tyle.

Ten post był edytowany przez Zwodnik: 06.06.2006 00:32