[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Skutki Veny Twórczej

[Avadakedaver]

ZAKOCHANI(?)

Wszyscy oczy i serca na jedno zwróćmy zdarzenie
silny młodzik Henio na drobnej leży Marzenie
oboje szczęśliwi z siebie, naprzemian się tarmoszą
kiedy inni uczniowie na wycieczce wodę w wiadrach noszą
Pani już odchodzi od zmysłów, klnie się na szatana
biedna szuka pary, w kółko chodzi od rana
Póki co szczęśliwi leżą, na nic zdaje się mowa
próbują ochłonąć, zaraz zaczną od nowa
Lecz nie wiedzą jeszcze o tym, za trochę czasu
ślub z przymusu brać będą, lub uciekać do lasu.

jak coś napiszę, to dorzucę.

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 02.07.2006 02:07

[Avadakedaver]

Ostatnia Modlitwa
W świecie obłudy, rządzonym stereotypem,
gdzie zaszyjesz się duszo słaba,
Gdzie się uchowasz, pneumo ulotna?
Teraz, gdy wszystkie twoje dogmaty
Hipokryci bezmyślni zatarli bezpowrotnie,
Obrócili w gruz twój świat, twoje sny,
I nie czujesz już tej samej siły,
Która dawniej niosła cię naprzód,
W którą stronę, okaleczona, pójdziesz?
eśli strach zaprowadzi cię na tą samą
Ścierzkę hipokrytów i straceńców,
Ukołyszę cię do snu, zaprowadzę tam,
Gdzie emocje złe na zawsze zmienią się
W kolejne z kłamstw, jakie usta twe uronią.
Jeśli zaś ostatki swej potęgi
silić będziesz, by walczyć o racje niepewne,
Ja twą tarczą będę, hełmem, zbroją,
Mieczem, kuszą, halabardą.
Krew moja twoją będzie, serce moje
Na zawsze w piersi twojej spocznie,
Bo choć utraciłem cię już dawno,
Serce to bezsilne płacze wciąż za tobą,
Jak ptak uwięziony trzepocze skrzydłami.
Jakiż wybór twój będzie, meterio cicha
Nie mnie sądzić, acz kolana tylko
Ku ziemi cisnąc mogę, padając przed tobą
pokornie szepcząc modlitwę ostatnią
O rozum, którego niegdyś mnie nauczyłaś,
A który bez ciebie utraciłem...

wiersz Obyvatella

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 02.07.2006 03:09