[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pierwszy i zarazem ostatni...

[Avicenna]

,,Umieram"

Umieram - powiedziałam do kwiatka
którego zapomniałam podlać.

Rozbiję się o skałę przeznaczenia
Zatonę w oceanie niepewności
Rozpłynę się w wietrze nadzieji
Spali mnie ogień namiętności

Umieram - powiedziałam do lustra
tak przypadkiem, zakurzonego.

A przecież zapomniałam:
wypłacić forsę z konta
dostać awans
kupić Puszkowi Kitekata
z wątróbką

Umieram - szepnęłam
Rozbijając talerzyk

Dziękuję Ci Panie - krzyknęłam radośnie
Będąc w cudownych przestrzeniach
________________________________________________________ _
Jak widzicie w tytule, to pierwszy wiersz na tym forum, i zarazem ostatni... Dzisiaj odchodzę z tego forum... Było tu bardzo miło, sympatycznie... Pozdrawiam wszystkich, których miło wspominam, a szczególnie: Jessicę, Angelę, Diabliczkę, Yustynę i wiele wiele innych osób...
Niechaj Bziuuuum będzie z Wami!!!!
Pozdrowionka, Avi

[vampirka]

szkoda ze 'odchodzisz'..
bo patrzac na ten wiersz.. chcialabym przeczytac jeszce cos Twojego..
naprawde ciekawe i takie 'oczywiste' , a jednak nikt inny nie umialby tego tak pokaza cjak Ty to zrobilas..
cudne uczucie cczytac taki wiersz (:
i wiem ze cudne uczucie czytac taki koment^^
jesli go kiedykolwiek przeczytasz...
wiessz, ja wierze ze tu sie wraca..
a naweet jak nei - to kazdy koneic jest początkiem czegos nowego..
byle dobrego (:
no coz, zmiany sa nam potrzebne,..