[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Barbarze Krafftównie

[Sihaja]

Barbarze Krafftównie

Taka mała i lśniąca
w czarnych aksamitach sceny
w ręku drżała jeszcze róża
jak spłoszony wróbel

Mówiła cicho, delikatnie
z uśmiechem dziewczęcym,
dostojna w puchach bielidła.
Usta malowała powoli.

A w gęstwinie białej sukni
była przecież tak bardzo
przeraźliwie
fascynująco
tak nieśmiało sama

Ten post był edytowany przez Sihaja: 24.10.2006 22:35

[Nimfka]

Przyzwyczaiłam się już, że moje komentarze na tym podforum są raczej 'olewane', niewiele znaczą dla Autorów i zwykle zbyt dużo do tematu nie wnoszą =P ale...
Ale muszę napisać, że zauroczył mnie ten wiersz. Uroczy i delikatny - jak wszystkie Twoje dzieła. Od razu ujrzałam obraz tej dziewczęcej i niewinnej postaci, uśmiech na twarzy pojawił się sam.
Miałam napisać, że ładne to, piękne, że śliczne, czy jakie tam jeszcze - ale żaden przymiotnik mi tu nie pasuje.
W każdym razie, ja dziękuje za takie wiersze.