[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Zawiodłem Się Na Dorosłych...

[murof]

Istnienie świętego Mikołaja, czy fakt, że zęby zabiera Wróżka Zębuszka to dla niektórych niepozorne epizody, z których obecnie można się tylko śmiać. Niektórzy jednak do dziś pamiętają, jak bardzo zawiedli się na świecie wykreowanym im przez rodziców, czy innych dorosłych. Miłość nie jest rajem, a świat nie jest sprawiedliwy. Rodzice nie żyją wiecznie i nie koniecznie wiecznie będą razem. Pamiętacie jakieś momenty, w których wasz świat, jako dzieci, musiał zderzyć się z szarą rzeczywistością?

Ten post był edytowany przez murof: 11.05.2006 20:30

[Nesta]

Wydaje mi się, że nie ma człowieka, który choćby raz kogoś nie zawiódł. Moi rodzice rozwiedli się, gdy byłam w 3 klasie (czyli ok. 4-5 lat temu). Z dwóch powodów:
1. Ojciec miał kochankę, na dodatek ze swojej pracy. Kiedyś, jak byłam z mamą w pizzerii, on szedł za rączkę z tą kurwą (przepraszam za wyrażenie, emocje ;x).
2. Ojciec pił. Taa, prawie codziennie przychodził wstawiony, że nie wiedział, co mówi. :/

Nadal mieszkamy razem. Rodzice się pogodzili, ojciec nie ma kochanki, nie pije już tak, chociaż czasami conieco 'łyknie'. ;x Trzeba było nieszczęście, żeby zobaczyli, że oboje źle robią, trzeba było rozwodu.

Pomimo tego, że nie są idealni, kocham ich, takich jakimi są. :] I niech sobie ktoś myśli, co chce, ale rodziców sie ma jednych.

Rok temu moja mama miała zawał, jak to powiedziała- przez ojca. Bo ciągle ją wku*rwiał etc. Niby są pogodzeni, ale wiecie, jak to jest z kłótniami. ;x Wczoraj, czy przedwczoraj minął cały rok od tego zawału. Gdy dziadkowie (rodzice mamy) zawieźli ją do szpitala, ledwo, co ją uratowali, ale uratowali. I to się wtedy liczyło. Szczęście można stracić w każdej chwili, szczęście nie jest wieczne. To samo się tyczy rodziców, kiedyś w końcu odejdą, i wtedy będziemy sami sobie winni, że nie byliśmy w stosunku ich lepsi.

Może ktoś sobie pomyśleć- 'co ona pieprzy?!', że to historia wyssana z palca. Cóż... Ja powiem tyle, że ten kto tego sam nie przeżyje, niekoniecznie uwierzy, ale ja nie mam zamiaru Was przekonywać, choćby nie wiem, co bylebyście tylko uwierzyli. Powiedziałam i oczekuję zrozumienia.

Pozdrawiam ;*