[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Borostwory

[Cailith]

No właśnie. Borostwory sfrustrowane.

1.
Dlaczego poskąpiono mi
talentu?
Płaczę
szarpiąc struny
uderzając w klawisze
kreśląc słowa
nad ranem mnąc kolejną kartkę

jestem tylko palcem
piszącym po ścianie nicości
w nadziei tak ludzkiej
na wieczność



2.
Myślę o tej co mi
warkocz ścięła
Oddycham dla tej co w
ramionach skryła
Dobrze, że chociaż żyję
na własny rachunek



3.
Jak można tak kochać
bez-dusznie
bez-piecznie
bez-sensownie
bez-nadziejnie
Własne odbicie w lustrze
kilka zdjęć
zapach plecaka
tanie wino
Jak można tak kochać
bez-powrotnie




Tiaa... nie powracam w glorii i chwale, nie? ;]

[muszka Me]

Przede wszystkim pierwszy. Bo jest dobrze napisany. I nie mam żadnych zastrzeżeń co do formy. Jest... Jest bardzo dobry.

Drugi kuleje końcem nieporadnym. Jakiś taki niedopracowany.

Trzeci jest przeładny i przukochany. Bardzo bardzo mi się podoba.

A tak poza tym... smutne. Jakoś tak mnie zabolały. Są takie piękne i takie smutne. Takie srebrne okruszynki, takie... łezki. Może dlatego, że ja dziś jakoś tak melancholijnie... może... ale tak bym Cię chciała utulić i wybić z głowy te smuty, te gorzkie myśli i już. Stęskniłam się za tym Twoim pisaniem na poziomie. Bo te wiersze mają klasę.
A i wybacz chaotyczność. Takam dziś niepoukładana.