[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ * *** *

[Katon]

Po raz pierwszy od nigdy
wszystkie moje twarze
patrzą razem
w jedną stronę.

Trochę inny
jestem.

Może wreszcie całkiem taki
jaki miałem.
Może wcale.

Po raz pierwszy od nigdy
nie skłócony,
może trochę w nieładzie,
ale razem.
Ze sobą. Nie tylko ze sobą.

Razem.

Kiedy patrzę na ciebie
jestem prawie-że-jeden.
I trochę się boję,

bo gdyby

to było na niby
to ja jestem na niby.

[Katon]

Zgłupieć można. Piszę krotochwilnie to zaraz, że nie katonowe, bo Katon takie poważne klocki pisze. Wezmę napiszę coś poważnego (nie do końca tak znowu przecież - ten wiersz jest na serio, ale mam nadzieję, że nie jest cięzki; nie miał być) to głosy, że jak to, co to. Ja jestem zwyczajnie czasem poważny, a czasem nie i czasem wesoły, a czasem mniej.

Poza tym właśnie, że zrymowałem. Fakt, jak na mnie może bardzo swobodnie, bardziej swobodnie niż zazwyczaj, ale białym wierszem tego tworu bym nie nazwał.

Dzięki.

Ten post był edytowany przez Katon: 12.12.2006 22:46