[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ * *** *

[Katon]

Po raz pierwszy od nigdy
wszystkie moje twarze
patrzą razem
w jedną stronę.

Trochę inny
jestem.

Może wreszcie całkiem taki
jaki miałem.
Może wcale.

Po raz pierwszy od nigdy
nie skłócony,
może trochę w nieładzie,
ale razem.
Ze sobą. Nie tylko ze sobą.

Razem.

Kiedy patrzę na ciebie
jestem prawie-że-jeden.
I trochę się boję,

bo gdyby

to było na niby
to ja jestem na niby.

[PrZeMeK Z.]

Bo to łaciną trzeba wyjechać. Apage!

Wiersz mi się podobał, chociaż szczerze, to wszystkie twoje wiersze, Katon, mają dla mnie coś... dziwnego, coś, czego nie rozumiem. To takie nieuchwytne wrażenie, że zawsze odczytuję z nich mniej treści, niż w nich faktycznie jest. Być może po prostu jestem za głupi.

Ale ten ciekawy. Cały ten motyw wielu twarzy taki troszeczkę teatralny, a to mi się podoba. Miło poczytać. Poważny i chyba lekki zarazem. W każdym razie nie ciąży.