[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Osobiste I Bez Tytułu, mój debiut

[graphomanca]

Napisałam to 2 lata temu mając za nic znaki interpunkcyjne i zasady pisania wierszy. Nigdy nie ośmieliłam się pokazać komukolwiek. Teraz dojrzałam do tego, by ktoś czytał moje utwory. Wierzę, że szczerze ocenicie. I zmieszacie z błotem jeśli będzie trzeba.


Diabelsko boski
Anielsko okrutny
Nieosiągalnie bliski
Niedostatecznie obecny
Z brutalną delikatnością
Zakładasz mi jedwabne kajdany swego wyobrażenia
Popaprana emocjonalną czystością
Toksycznej egzystencji
Próbuję usunąć z głowy twój obraz
Wciskam CANCEL ale wrosłeś zbyt głęboko w moją świadomość
Wirtualnie idealny
Zaburzasz chwiejną równowagę rzeczywistości
Dokonujesz dzieła zniszczenia
Ucząc mnie na pamięć swej twarzy
Powstałeś w mej głowie
Z destukcyjnie twórczej potrzeby bliskości
Jesteś nierealnym istnieniem
Wiązaniem między neuronami w mym mózgu
Wirusem infekującym organizm
Impulsem wyłączającym instynkt samozachowawczy
Narkotykiem sprowadzającym równianie życia
Do minus nieskończoności

[PrZeMeK Z.]

Jak na debiut, nie jest źle. Aczkolwiek, jak napisał WildThing, nieco przekombinowany.
Początek - ten ciąg oksymoronów - nie jest zbyt udany. Potem poprawiasz się "jedwabnymi kajdanami swego wyobrażenia" - ten obraz naprawdę mnie poruszył. Później jest słabo, zbyt mało wierszowato; wracasz do formy przy słowach: "Powstałeś w mojej głowie". Odtąd do końca podoba mi się. Nawet bardzo.
Ale ogólne wrażenie jest zbyt rozmyte. Niezbyt korzystne. Popróbuj inaczej. Używasz dobrych słów w dobrych znaczeniach, ale spróbuj ustawić je inaczej. Wydobyć z wiersza coś poza - ważną, zawsze ważną - treścią. A raczej nadać wierszowi formę, która tę treść przemyci do naszych umysłów. Temu nie całkiem to wyszło.

No i oczywiście witaj na forum!