[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Osobiste I Bez Tytułu, mój debiut

[graphomanca]

Napisałam to 2 lata temu mając za nic znaki interpunkcyjne i zasady pisania wierszy. Nigdy nie ośmieliłam się pokazać komukolwiek. Teraz dojrzałam do tego, by ktoś czytał moje utwory. Wierzę, że szczerze ocenicie. I zmieszacie z błotem jeśli będzie trzeba.


Diabelsko boski
Anielsko okrutny
Nieosiągalnie bliski
Niedostatecznie obecny
Z brutalną delikatnością
Zakładasz mi jedwabne kajdany swego wyobrażenia
Popaprana emocjonalną czystością
Toksycznej egzystencji
Próbuję usunąć z głowy twój obraz
Wciskam CANCEL ale wrosłeś zbyt głęboko w moją świadomość
Wirtualnie idealny
Zaburzasz chwiejną równowagę rzeczywistości
Dokonujesz dzieła zniszczenia
Ucząc mnie na pamięć swej twarzy
Powstałeś w mej głowie
Z destukcyjnie twórczej potrzeby bliskości
Jesteś nierealnym istnieniem
Wiązaniem między neuronami w mym mózgu
Wirusem infekującym organizm
Impulsem wyłączającym instynkt samozachowawczy
Narkotykiem sprowadzającym równianie życia
Do minus nieskończoności

[rhiamona]

Myśle że umiesz pisać ale ten wiersz nie jest udany. Zbyt tragiczne te porównania, przesycone makabrycznymi obrazami. Wiem co to znaczy wstydzić sie pokazywać swoją "twórczość" ja jeszcze sie nie przełamałam do końca, publikuje tylko na forach bo wiem ze tutaj nikt mnie nie zna ale nie pokazuje niczego swoim znajomym, mimo ze nalegają
No ale wracając do wiersza, czekam na następne
Pozdrawiam