Wiersz napisany pod wpływem, właściwie, nie wiem, czego. Wiem, że bardzo zależy mi na jego ocenie. Dyskretna aluzja.



Nienawidzę białych sukien,
Bo kojarzą mi się z deszczem,
Bo jak spadnie, to pobrudzi.
Potem prać to - czego jeszcze?

Idę szybko, toć nie szeptem!
Szeptem można tylko wracać.
A ja biegam całkiem głośno.
Ale wrzaskiem się przewracam.

I nie deszczem, a chodnikiem.
Cała suknia upieprzona.
Że to niby ja chlapałem...
Taka wdzięczność? Taka żona?

Ten post był edytowany przez barfso: 27.01.2007 13:20