Może znajdzie się jedna osoba, która tego nie oskarży o skrajny banał, dziecinność, częstochowę itp. itd. -uśmiechnę się do niej szeroko.

Poszło precz, co było,
znowu będzie miło,
chyba, że znów
PAN nawali,
Panie mój,
Herr Lieb(e) ze stali.

Pojechało do Stolicy
co się tyczy
tej, czy tamtej...
da Pan spokój
Panie mój,
psia mać sól w oku!

Przeminęło, jak meteor
i jesteśmy wciąż na zero
Pan się martwi
poniewczasie
Panie mój
już ruch na trasie
ścichł.


P.S. Wcale nie pisuję samych rymowanek. Coś tak mnie ostatnio...