[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pierwszy i zarazem ostatni...

[Avicenna]

,,Umieram"

Umieram - powiedziałam do kwiatka
którego zapomniałam podlać.

Rozbiję się o skałę przeznaczenia
Zatonę w oceanie niepewności
Rozpłynę się w wietrze nadzieji
Spali mnie ogień namiętności

Umieram - powiedziałam do lustra
tak przypadkiem, zakurzonego.

A przecież zapomniałam:
wypłacić forsę z konta
dostać awans
kupić Puszkowi Kitekata
z wątróbką

Umieram - szepnęłam
Rozbijając talerzyk

Dziękuję Ci Panie - krzyknęłam radośnie
Będąc w cudownych przestrzeniach
________________________________________________________ _
Jak widzicie w tytule, to pierwszy wiersz na tym forum, i zarazem ostatni... Dzisiaj odchodzę z tego forum... Było tu bardzo miło, sympatycznie... Pozdrawiam wszystkich, których miło wspominam, a szczególnie: Jessicę, Angelę, Diabliczkę, Yustynę i wiele wiele innych osób...
Niechaj Bziuuuum będzie z Wami!!!!
Pozdrowionka, Avi

[Katon]

Piękny wiersz. Oprócz tej trywaialnej(zdaję sobie sprawę że specjalnie) zwrotki o kitikecie. Nie lubię gdy ktoś z wyżyn Olimpu nagle ściąga mnie na ziemię, tak bez zapowiedzi. Szkoda że odchodzisz.