[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sarabi

Wstałaś.
Fotel jeszcze się tli,
Jeszcze trochę ogrzewa.
Lecz powoli gaśnie.
Nie, proszę, nie patrz na drzwi.
Dorzucę drzewa.
Jeszcze choćby raz przy mnie zaśniesz.

Fotel dogasa.
Nie ma już drew.
Nie, proszę!
Ja –
Twój Mufasa,
Twój lew,
Twój król –
Przyniosę.
Tylko zostań. Jeszcze trochę.

Tak, rozumiem. Musisz i chcesz.
Poza tym tylko parę dni.
Ale ja co? Jak lew, to od razu zwierz?
Jak nie je, to śpi?

Dobrze, przepraszam.
Ale już wróć.
Wiem, że chcesz.
Fotel jeszcze się tli.

Ten post był edytowany przez barfso: 03.04.2007 11:53

bardzo mi przywodzi na myśl "ta-bakierę" śpiewaną przez kayah, choć niezupełnie o tym samym traktuje.
generalnie podoba mi się, końcówka mi nieco zgrzyta. taka insza niż reszta wiersza.

aa i wiem co mi przypomina jeszcze. opowiadanie grzędowicza "wiedźma i wilk".