[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wszystko

[rhiamona]

Naiwna jestem
Choć z wyrachowaniem
Bo wierze we „wszystko”

To pojęcie
Mgliste i laurkowe
Jak sprawiedliwość
Ale istnieje
Rzadko i niezwykle
Wisi w przestrzeni

Ogarnięcie
To trudna sztuka
Pozbawić się
Miłych szczegółów
Istny masochizm

Bo gdy ktoś zapyta
Co kochasz?
Co lubisz?
Odpowiedź „wszystko”
Irytację wzbudzi

Ale to jest tak
Jak z „ jakby”
Albo „może”
Niepewność
To urocza cecha
Od lat tysięcy
Pisze się przecież
O mocy zdziwienia

To bardziej pomysł,
niedopracowany, a rytm jakoś nie chciał współpracować

Ten post był edytowany przez rhiamona: 08.03.2007 22:37

[PrZeMeK Z.]

A mi się szalenie podoba słowo "szalenie".

W przeciwieństwie do Rookwood, mnie końcówka średnio przypadła do gustu. Ładna, ale trochę mi nie pasuje do reszty. Nie wiem czemu.
Reszta wiersza bardzo ciekawa, może faktycznie mogłaś ją ubrać w lepsze słowa, ale i tak jest dobrze.
Pierwsze cztery zwrotki tworzą wspaniałą całość, którą z zainteresowaniem przeczytałem. Gratulacje.

Tylko błagam, "irytacjĘ"!

Również przeczytałem jeszcze raz. Ostatnia zwrotka coraz bardziej pasuje.

Ten post był edytowany przez PrZeMeK Z.: 08.03.2007 22:29