[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Żeby żyć

[rhiamona]

Żeby żyć
Trzeba czuć
głód
ciągły
niepokojący
skurcz
i zryw

Jak zwierz
gnać
za szczątkiem
zapachu
w noc
w nieznane

Jeść trzeba mało
malutko,
niewiele
do linii
niedosytu
nie więcej

Nadwaga
czegokolwiek
choćby gram
zgładzić może
zgasić iskrę
albo spalić

nie ma wyjścia
trzeba gnać
w koło
w kółko
tak jak wąż
połknąć ogon

po co?
jeszcze nie odkryto,
Ty się dowiedz
powiedz mi...
albo nie

Żeby żyć
trzeba czuć
choćby żal

[PrZeMeK Z.]

Całkiem fajny, całkiem dobry. Ale nie taki, jaki mógłby być.
Jak dla mnie od pierwszej zwrotki wiersz porywa swoim rytmem i bardzo ciekawie się rozwija, tracąc nieco na wartości w czwartej zwrotce. Zbyt oklepany wydał mi się motyw węża zwiniętego w kółko. Natomiast końcówka bardzo dobra.
Kilka świetnych sformułowań, jak choćby:

do linii
niedosytu

No i porusza. Trochę, ale zawsze.

A co do przesłania... Coś w tym jest. Życie musi się wokół czegoś kręcić i czymś być "popychane", inaczej zamiera. Żal też jest dobry. Masz rację.