[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Jak To Zmienić?, Czy to w ogóle możliwe?

[PrZeMeK Z.]

Założone w przypływie zamyślenia.

Załóżmy, że rzeczywistość da się zmienić. Załóżmy, że możemy cokolwiek zdziałać.

Jak zmienić młode pokolenia, żeby nie były puste i płytkie? Jak sprawić, by zaczęli chociaż wyznawać jakieś wartości, by byli silni, żeby potrafili być sobą, a nie tym, kim nakazuje im być grupa?

Jeśli macie jakieś pomysły jak to zmienić albo choć umiecie wskazać przyczyny obecnego stanu rzeczy, proszę, piszcie. Chętnie Was posłucham.

[Kira]

Młodzież? A może to po prostu ludzie? Nie sądzicie, że najwięcej na świecie jest właśnie takiej... powszechności* bez względu na kraj, narodowość, czas, bez względu na wiek też. Może to kwestia małego miasta, małomiasteczkowej mentalności (chociaż chyba nie), ale strasznie brakuje mi tu, u siebie, ludzi, z którymi można podywagować o... po prostu. Jakkolwiek patetycznie to zabrzmi, o życiu, kosmosie, filozofii, muzyce, emocjach, nie wiem, czymkolwiek, nie tylko o tym co praktyczne, życiowe i namacalne. Ludzi, którzy są jakby ponad. Ludzi, z którymi rozmowa nie polega jedynie na wymienie informacji, bo mają jakieś wyższe potrzeby, głębsze emocje, więcej widzą, odczuwają, rozumieją, więcej chcą rozumieć, są otwarci, a nie zasklepieni w swoich światopoglądach i ograniczeni do swojego przyziemnego świata. Ba, takich którzy nawet temu co pospolite i zwyczajne poprzez swoje patrzenie na świat i jego odbiór potrafią nadać inny, niepospolity wymiar, jakąś magię, bo świat jest magiczny, człowiek sam w sobie, wiele pozornie błahych spraw, tylko, że ludzie spłaszczają wszystko, zazwyczaj odzierają wszystko z tej magii (i mówię o pewnej specyficznej magii... niekoniecznie polegającej na tym, że kiedy jesteśmy szczęśliwi, bo wszystko układa nam się wspaniale, to świat widzimy w kolorach). Hobby, ambicje, wykształcenie często o niczym nie świadczą, niestety. Ci ludzie zamiast latać z jednych zajęć dodatkowych na drugie równie dobrze mogliby całe dni siedzieć na murku albo w knajpach (a wśród całodziennych bywalców knajp, którzy dnie spędzają nad kuflem piwa i przy stole bilardowym można spotkać ludzi, których wewnętrzny świat swoim bogactwem przerasta wrażliwość wielu amibtnych ludzi po studiach, którzy mają pasje, zainteresowania i wszystko co utożsamia się z samymi pozytywnymi wartościami, mądrością etc. Pozory. Zarówno w ocenianiu elit jak i 'przeciętniaków'.). Jak patrzę na niektórych znajomych lub nieznajomych to wydaje mi się że nie różnią się niczym od tych, którzy żyją od imprezy do imprezy i nic więcej ich nie obchodzi. W ludziach brakuje po prostu... jakiejś duszy, ducha. Czegoś co trudno określić, zdefiniować, a co doskonale się rozumie. Nie ma znaczenia epoka czy przedział wiekowy. Takich ludzie ogólnie jest chyba mało, ogólnie na świecie.
Nawet w Mławie można ich spotkać, oczywiście, ale niezbyt wielu.
Chyba zbiegłam z tematu, ale wydaje mi się po prostu, że inaczej podchodzę do tego. Może wyszło niezrozumiale, czasem wydaje mi się, że pewnych rzeczy nie da się przekazać, że albo się je współodczuwa z innymi, albo nie To jest takie po prostu. Nie łapie się w słowa, bo to nie ma sensu - jak ktoś ma zrozumieć, to sam poczuje, a jak nie ma, to nie zrozumie nigdy. Chyba.

* nie chcę żeby ktoś odczytał to źle. Nie uważam się za kogoś lepszego, niepospolitego i tak dalej. Może to kwestia odmiennego odbierania świata i innej wrażliwości.

Ten post był edytowany przez Kira: 26.03.2007 20:07