[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Przeznaczenie, dedykuję moim snom

[Avadakedaver]

wstałem trzy dni.
trzy noce, trzy sny.
jak jeden.
nie takie same,
lecz wciąż jednością
sens
pręg białych siedem.
Trzy po jednej, trzy
po drugiej stronie
jeden na środku.
Lekkie wgłębienie,
pomiędzy dwoma
bezpiecznymi brzegami.
Na trzecim już jest,
niebezpieczeństwa nie widzi
może da radę, może da radę,
czwarty. wciąż nie widzi, nie czuje.
piąty. nie zdąży. Ja zdążę.
wybiegam nie patrząc na boki,
nie o sobie, nie o sobie
myślę o bestii, potworze,
dobiegam i chwytam,
zasłaniam pleacami,
bestia już harczy i zgrzyta,
pyskiem kręci i kołami,
uderza z rozpędu, lecz
zrobiłem co miałem
osłoniłem ofiarę swoim
własnym ciałem.
Kości zgrzytają i szarpią organy,
krew zalewa mi oczy,
zimno mi i chcę zasnąć
wygrałem. uśmiecham się.
niech się to już skończy...

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 29.03.2007 23:11

[PrZeMeK Z.]

Ja też, jak już raczył zauważyć Avada, zrozumiałem od razu, nawet mimo homoru zgoła niepasującego do czytania wierszy.
Pisałem mu już, co myślę, więc tu stwierdzę krótko: dla mnie świetny. Zwłaszcza jak na Ciebie, Avada - bo potrafisz napisać i dno totalne, i genialny wiersz. Tym razem bliżej do tego drugiego.
I podoba mi się czerpanie natchnienia ze snów. Sam tak czasem mam.

Aha, zapomniałbym: bardzo ciekawe są takie "senne ostrzeżenia". Możnaby je nawet uznać za znaki. To już kwestia wiary.