[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Kruche Dziecko, piosenka

[MaryStebbins]

Wg mnie, to taki, co uzupełnia tylko mocną, agresywną (ale nie chaotyczną) muzykę.



Co za on, no proszę państwa!
Co za on!
To nie budzik, proszę państwa!
To już dzwon!


To nie zwykłe, czcze cierpienie!
To jest życie i spełnienie!
A ja, prosta, nie na prochach.
Nic mi nie otworzy oka.

Ty się wlecz, dzieciaku kruchy,
ty się wlecz.
Tyś tu jest by uwrażliwić
światu rzecz!

Idź dzieciaku, idź w Papieża.
Idź, dzieciaku, idź i wierzaj
Ile ranek zegrasz z Panem
Tyle wierszy masz śniadaniem.

Ty się kładź, dzieciaku kruchy,
ty się kładź.
Ty już uwierz, nie masz siły
przy mnie stać

Leż, dzieciaku, leż w Papieża.
Leż, dzieciaku, leż i wierzaj.
Ile ranek zegrasz z panem
Tyle wierszy masz śniadaniem.

[Sihaja]

A ja, prosta, nie na prochach.
Nic mi nie otworzy oka.

To mi się nie podoba. Łe.


Ale wierszo-piosenka... Kurczę, ma coś w sobie, tak coś z chaosu chyli się ku interpretacji, która intryguje. W każdym razie ja to tak widzę. Ładnie, ładnie. Ino chaosu ciut zbyt wiele. Ale ja też to mam, więc przyganiał kocioł garnkowi.