[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pan Bóg

[Katon]

Żadnych dyskusji o istnieniu. Mamy to przerobione. Chodzi mi o wasz obraz Boga. Wyobrażenia. Oczekiwania. Lęki. Temat nie tylko dla wierzących, bo ten gość to jeden z głównych bohaterów kultury w ogóle.

[Katon]

1. Prawa fizyczne istnieją bez względu na to, czy jakiś człowiek je zauważy, czy nie. To, że próby ogarnięcia tego przez umysł maluczkich ludzi nie powiodły się w stu procentach nie znaczy, że prawa fizyczne są niesamowite. Po prostu człowiek jeszcze nie wszystko pojął. To, że nie wszystko jest dla nas jasne, nie znaczy, że to, czego nie rozumiemy jest nadrealne. Gdyby tak zakładano nauka już dawno ległaby w gruzach.

2. Druga sprawa: chciałabym wiedzieć, dlaczego uważasz moją postawę za bardziej empiryczną, niż racjonalną. Z ciekawości pytam.

Ad 1. No właśnie wcale niekoniecznie. Wyznajesz taki spokojny realizm, ale on jest podważany od zarania dziejów i w dodatku podważany współcześnie wyjątkowo mocnymi tezami i twierdzeniami. Nie wiemy czy rzeczywistość istnieje sama z siebie. To co dotąd było oczywiste dla wszystkich (takoż wierzących jak i nie) dziś nie wydaje się taki pewne. Wychodzisz z założenia, że te same kryteria naukowości i racjonalności obejmują całą rzeczywistość tylko jeszcze tam nie dotarliśmy. Ja mam wrażenie, że istota wszechświata wymyka nam się kompletnie. Uchyliliśmy zasłonę jego zewnętrznych praw i się pogubiliśmy. BTW, moja racjonalność na przykład zasadza się na twierdzeniu, że świat nie jest do końca racjonalny. Jest jak proces. Jak jakaś szalona myśl. Piękna i dziwna. Nauka ma prawo iść do przodu i próbować objaśnić wszystko. Rzecz w tym, że doświedczenie i metody empiryczne w nowoczesnej fizyce są coraz mniej warte. Pozostaje spekulacja. Filozofia niemalże. Mam wrażenie, że zbliżamy się do kresu scjentystycznei pojmowanej nauki. Jeszcze najwyżej wiek. Pan Bóg pomieszał języki na tej wieży Babel. Pogubił miary i wagi, poplątał definicje i zaciukał zdrowy rozsądek. Od czasów Oświecenia dowiedzieliśmy się mnóstwa rzeczy. Ale najważniejsza to ta, że niczego nie wiemy o wszechświecie.

Ad 2. Dlatego, że idea Boga jest idealnie racjonalna. Nie wierzysz w Niego jednak, gdyż żadne naukowe doświadczenie Go nie wykazało. Racjonalizm jest dość spekulatywny. Formalny. Z A wynika B, ale coś zawsze musimy założyć. Empiryzm wychodzi od doświadczenia. I na nim buduję. Cała współczesna nauka jest empiryczna.

A teraz coś z innej beczki. Wg. mnie Boga najlepiej pokazuje przypowieść o synu marnotrwanym.

Ten post był edytowany przez Katon: 27.06.2007 23:27