[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Xxi Wiek

[Katon]

Na podmokłej łace przez mgły otulonej
(zimne i gęste - dzieło starej magii)
można spotkać sny niejasne i zagadkę,
której najwięksi mędrcy nie odgadli.

Na podmokłej łące nad wieczorną rzeką
(nad którą stara magia chodzić wam nie daje)
spotkać można wszystkie marzenia człowieka
z których wiecznego istnienia nie zdaje

sobie sprawy.

Brodzą w gęstej mgle i po śliskich kamieniach
spokojne
pewne niespełnienia

pośród mchów i trawy.

Na podmokłej łące pod płaczącą wierzbą,
wyśmianą, wygnaną, więc w magii opiece
usiadły elfy oraz Pan Bóg - wiedzą,
że dla nich już nie ma powrotu za rzekę.

[Sihaja]

Gdyby nie to:

Brodzą w gęstej mgle i po śliskich kamieniach
spokojne
pewne niespełnienia

to bym się przejechała po tym wierszu. A tak to się nie przejadę, bo przy takich wersach to ja się tylko uśmiechać mogę i wzdychać z radością. Ale reszta.... uj, takie toto naiwne mi się wydaje, taka nieudana stylizacja na romantyzm czy coś w ten deseń (w sensie epoki). I rytm się kicia. I niektóre rymy są toporne i niedokładne. Jestem na nie. Prócz wspomnianych wyżej wersów, które, moim zdaniem, zasługują na dużo więcej.


Przyszłam, ponarzekałam, to już sobie idę.