[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Słowa

[NeMhAiN]

tak po prostu

* * *
sprawdzam tylko czy śpisz
drażniąc wargi oddechem
opadając senną masą w gęstwinę piór
czy to teraz właśnie rodzimy się
na nowo, w Twoim śnie?
rodzeństwo bezbożne,
bezmatczyne, ułomne…
lub może ja ciążę we mgle
moją imaginacją?
wbijam żebro w serce
bezbronnie szepcząc…
lunatycznym też spotkaniem
mogą zaistnieć moje słowa
rzeką gestów, którą toczymy razem

gdy zabraknie tchu w naszym działaniu
zabraknie też snu

A gdy obudzisz się sam w opadających falach
wezbranym morzem głowa
skrwawionym sercem ręka

Ten post był edytowany przez NeMhAiN: 02.11.2007 01:19

[Katon]

Mi okropnie nie, ale ja po prostu nie przyswajam tego typu poezji. Panie, tyle tu drzew, że lasu nie widać. Wszystko to aż tętni od słów zestawianych ze sobą w piętrowe paradoksy, które są trochę jak budowla bez parteru a tu i ówdzie też bez pierwszego piętra (o piwnicy nawet nie wspomnę). Piętra powyżej drugiego i trzeciego narastają geometrycznie i naprawdę wymiękam. Do tego nie ma rytmu i przede wszystkim zupełnie brak uroku jakiegoś, prostoty, artyzmu. Nibyjedna dusza samotności naprawdę jest tylko trzema słowami (może czterema) i obawiam się, że cokolwiek mogłoby się kryć za tym zwrotem jest nim skutecznie przysłonione i pogrzebane na wieki wieków amen. Tak jest co chwilę.

W ogóle się tym nie przejmuj, bo wielu się podoba - widocznie to kwestia wrażliwości.