[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pantha (ho)rei, tylko nie wraca

[em]

Taka jestem zakochana!
Tańczy dla mnie cały świat!
W liściach, w słońcu, w ciemnych bramach
gwiżdże walca dla mnie wiatr.

On podsuwa mi te słowa,
więc na kartce piszę list...
Marzeń sennych pełna głowa;
ach, o tobie dobrze śnić!

Wisła płynie do Krakowa,
do Warszawy zaraz stąd.
W toń butelka szmaragdowa
wpadła, tam ją niesie prąd.

"List w butelce," mówią, "banał!",
ja się tylko śmieję w głos,
a muzyka, ciągle grana,
burzy mi symfonią włos.

Stoję tu nad brzegiem rzeki,
gdzie się kłębi głębia jej.
Mogę stać przez całe wieki!
Dzień i noc, i noc, i dzień...

"Czego czekasz?", pragną wiedzieć,
bo nie słyszą wietrznych nut.
Odpowiadam: odpowiedzi,
którą z tych wyłowię wód.

Ludzie, nie mówcie dziewczynie,
ona wiedzieć nie chce, że
rzeka w jedną stronę płynie,
nie zawróci śpiewem jej.

[em]

kuleje on purpose
forma to treść, prawda?

eta: martwi mnie trochę (u mnie też) taki formalizm interpretacyjny - nikt chyba z osób, którym pokazałam ten tekst nie pokusił się o skomentowani jego treści. wszyscy tylko "dobrze się czyta", "jest śpiewny", "kuleje ostatnia zwrotka". nie wiem, takie te wszystkie wiersze oczywiste? od razu wiadomo, o co chodzi? na jednym literackim forum dowiedziałam sie nawet, że "ostatnia strofa jest taka optymistyczna" - hm.

Ten post był edytowany przez em: 11.06.2009 12:46