[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Jakoś nie mogę wymyślić...

[Cailith]

Zamieszczam coś, co chyba nie jest wierszem... Zależy mi na tym, żebyście ocenili prawdziwość tego utworu. Mogę go wysłać osobie, dla której jest przeznaczony...? Jak duży jest ładunek emocjonalny, jaka prawdziwość...? Chcę to dołączyć do prezentu urodzinowego - mogę...?


***
Idziesz do mnie
płomień w Twoich sarnich oczach
wiem już...

Dostałam od Ciebie więcej niż przyjaźń i miłość
bo gdyby nie Ty zostałaby po mnie tylko

szara
naga
jama

jak u Mistrza Mirona

I "ta na ś" cofnęła dłoń
widząc święty płomień w Twoich oczach

Mokłyśmy na wielkiej łące naszych serc
w deszczu pocałunków
przytulone
trwajmy tak...!

A teraz czekam na Twój powrót
te kilka dni trzeba mi przetrwać
a każdy jak pustyni wieczność chłód nieskończoność

I znów będziemy mokły na tej łące
I znów płomień w sarnich oczach
I znów - aż tchu braknie nam...

Z Tobą odkryłam tę Wielkość
na którą beznadziejnie czekając
konałam nie wiedząc nic o tym...

[Cailith]

Mornariel, kiedy te oczy są właśnie sarnie... Żadne inne porównanie nie oddaje ich piękna, tego, jak są zamglone, kiedy na mnie patrzą...
Draco, Mistrz Miron - to Miron Białoszewski!! Poczytaj go trochę, to więcej zrozumiesz z tego wiersza... Jest w nim bardzo wiele nawiązań do twórczości tego poety.
To jeden ze słabszych moich wierszy - od strony "technicznej". Jednak włożyłam w niego wszystkie swoje uczucia. Dlatego jest cenny, ważny i bliski - jak osoba, dla której jest przeznaczony...
Mornariel, mi nie chodzi o to, żeby być świetnym poetą - chodzi mi o to, żeby ubogacić czytelnika swoimi uczuciami, pomóc mu w tym, co nie wychodzi... nie chcę oklasków - chcę, żeby choć jedna osoba poczuła się lepiej po przeczytaniu któregoś z moich wierszy. Zamieszczam je tutaj po to tylko, żeby wiedzieć, czy choć w maleńkim stopniu udaje mi się osiągnąć ten cel.