[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pytania..., nic nie powiem jak zawsze..przeczytajcie

[Mara]

Nie jest to optymistyczne... straciłam optymizm... narazie

Pytania...
Przyszła nieoczekiwanie
Oddzieliła mnie od fantazji
Postawiła mur
Wystawiła na próbę
Spotkałam ją idąc ciemną aleją
Pytanie zrodziła się nie wiadomo
Gdzie
Słowa same padły z ust:
„Czy wierzysz w miłość?”
Odpowiedz przyszła z daleka
Jej głos był smutny:
„Nie wierzę...ulotność jej
doprowadza do krzywdy.
Chwilę płynie w sercu
Za chwilę ulatuje.
Dostrzegalność końca
Bliska myśli pustej.”
Odpowiedź wstrząsnęła duszą
Serce w połowie zgniecione
Domagało się końca.
Usta nie przestały mówić:
„Czy wierzysz w przyjaźń?”
Z głębi umysłu wydał się krzyk
Przekroił serce
„Nie wierzę... ludzie płytkie
istoty.
Sympatia nie leży w głowie.
Serca otworzyć i przekazać
Nie umieją”
Dno okazało się domem
Ostatnie pytanie padło:
„Jak masz na imię?”
Nie czekałam nawet chwili:
„Prawda”

[Mellisa]

Marciu, ten wiersz jest jak zwykle piekny, ale martwie sie, ze kazdy z ostatnich Twoich wierszy jest do siebie podobny...
to nie za dobrze...

tworzy to taka monotonie... podobne tematy, podobny styl, podobny charakter...

ale Ty nas jeszcze zaskoczysz...
Ciagle sie rozwijasz...
nie przestawaj...

gratuluje i pozdrawiam...
=*