[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Jakże to dziecine ...

[Draco]

Ciche,
Beznamiętne
- Żegnaj.

Rzucone na wiatr,
Niczym kamień w mętną wodę.
Nieprzewidywalne,
Jednak bez wyjścia.
I co najgorsze
- Tak jakby nie moje.

Niegdyś osobiste,
Bolesne.
Dziś suche, złamane,
Niepotrzebne.
A świat stoi,
Tak jak stał zawsze
- I stać będzie.

Od jednego kłamstwa,
Świat się nie zmieni.
Na moją niekorzyść
- Tak zwykle bywa.

Nawet gdyby cofnąć
To co zdarzyć się zdążyło...

Nie, dość,
kłamstw zbyt dużo.
Niepewność paraliżuje,
a strach pozostał.

Jakże to dziecinne...


Szelest wspomnień,
Przewijanych równocześnie
Z filmem.

Z dziełem w mojej głowie,
Gdzie aktor robi to co zechcę.
Prostestu me ucho
Usłyszeć nie potrafi,
Być może nie chce.


Ale nieświadomość jest słodka,
Tak łatwiej, bezpieczniej.

Cokolwiek powiesz,
I tak prawda będzie tylko moja.
Bezstronność nie istnieje.
- Namiętność bywa ślepa.

Jakże to dziecinne...

[Egwadien]

Monolog mysli i uczuc.
Potok.
Wiersz przesycony.
Ale ma w sobie to cos.
Jest dojrzały. Prawdziwy. I uwydatnia nasze slabosci.
Bezstronnosci nie ma. A niewiedza jest słodka.