jakiś czas temu napisałem wiersz "Lew", teraz już mi się forma nie podoba, więc napisałem wiersz od nowa.



Mała dziewczynka w szalik zawinięta,
rumiankiem pachnie, a skóra jej miękka,
W zoo Lwa żółtego karmić zaczyna,
bo lew wychudzony - biedna zwierzyna.
Świetna historia: piękna i bestia,
została tylko jedna jeszcze kwestia,
bo kraty ich dzielą grube, metalowe,
Mała przekłada, nogę, rękę, głowę,
i choć lew uciec nie może z sideł
jest ze swą lubą, zdala od wideł,
ta przytula się do niego, myśląc o nicości,
zeżarł chwilę później ją bez litości.