Słucham najwspanialszych płyt –
Tych chodnikowych.
Z gramofonu lekki zgrzyt –
Podeszwy czasem trzeszczą.
Ciągle gra orkiestra ludzi
Ciągle na świat zdrowych.
Ta melodia się nie nudzi,
Ludzie śpiewają –
Nie tylko wrzeszczą.

Mimo że nie pierwsza,
Wszystkim innym na pohybel.
Kawałek swojego wiersza
Wplotła z myślą o dźwiękach.
Gramofon nie skąpi tuby,
Lecz nie po to, by zbić szybę.
Przez koncerty i próby
Tworzyć chce piękno,
Lecz szyba pęka.

Ten post był edytowany przez barfso: 31.01.2007 20:08