Znacie to uczucie: na biurku piętrzą się sterty papierów, a gdzieś między nimi ten jeden zwitek, którego właśnie szukacie?

A teraz będzie wrzask,
szloch nad zgubioną kartką
papieru,
nad tym wszystkim, co sobie
myśli,
a myśli za wiele.




P.S. Z założenia nie powala. Dedykuję.. a co?, Beacie. Za te wszystkie zadania z polskiego, które obiecałam przynieść i... nie znalazłam.