Kompletny świrek.Tak sobie walnęłam na widok pełni w drodze do domu z gór.
Bardziej chodzi mi o to, czy wywołuje ogólne wrażenie wędrownicze, niż o wartość artystyczną.


Mój Ty, mój Ty, mój Ty miły
Ja bez Ciebie, ja bez siły
Zanim pełnia nie przeminie,
Nie wyruszaj na gościniec
Jako nigdy nie czekałeś,
Tako nigdy nie kochałeś
Wszakże wszędzie księgi głoszą
By nie siodłać koni nocą.
Że w księżyce rusza całe
Tylko ów, co krwi niestałej.
Niestałej.


Ten post był edytowany przez MaryStebbins: 09.02.2007 21:02