Aż się boje to wkleić,
ale co mi tam...

Ty, tam z górnego piętra
Dziękuje Ci
Za te igiełki
Choinkowe
Dziękuj Ci nawet
Za ten stóg siana
Z którego labirynt mój zbudowałeś
Przecież mogłeś uczynić bezdomną

Ty, tam z górnego piętra
Wiedz że
Chociaż nie weszłam
Do nurtu żadnego
Widzę ze jesteś
Bo czasem
Listy wysyłasz
I mrugasz figlarnie
Tynkiem budynków

Ty, tam z górnego piętra
Powiedz mi proszę
Po co te igiełki?
Bez nich spokojniej
I jaśniej by było
Ani mary wolności
Ani koła kwiatów ciągłego
Ani mapy wzroku przykuwającej

Ty, tam z górnego piętra
Dziękuje Ci, lecz pytam
Bo to niezdecydowanie
Natury jest ludzkiej
Natury kobiecej