Patrzę krew rosi moje ręce,
zabarwiając je szkarłatem.
Widzę szare cienie biegnące między oczami.
Odpływam spokojnie, miarowo, lecz z powagą.
Delektuję się własną śmiercią, upadkiem, wyzwoleniem.
Cieszę się ostatnim tchnieniem,
traktuję jako dar.
Oczy powoli się zamykają,
ciało ogarnia błogość,
a dusza ulatuję na spotkani Światłości.
To koniec, a także początek.

Śmierć wita się ze mną,
jak ze starym przyjacielem.
Spogląda na moje życie,
i Ja na nie patrzę.
Wszystkie me grzechy obnażone.
Wśród Kręgów Piekielnych czeka na mnie miejsce.