Ech.,...mam nadzieje ze to jest lepsze od poprzednich wierszy..

Zawsze...
Zawsze marzyłam
O tym żeby być ptakiem...
Wzbić się do góry...
Nie martwić się niczym...
Dłużej niż chwilę...
Czuć w piórach..
Orzeźwiający wiatr
Który daje siłę...
Do daleszej walki
O swoje życie

Zawsze chciałam..
Pozostać dzieckiem...
Małym brzdącem
Stworzonym tylko
Do zabawy...
Który chciałby...
Na kucyku przemierzać świat...

Zawsze chciałam...
Być kochana...
Móc czuć w sercu...
Miłość innych ludzi...
Przytulić się do matki
I powiedzieć co tak naprawde
Dręczy...

Zawsze chciałam...
Być kochaną
Przez chłopaka...
Którego nie obchodziłyby
Moje wady i niedociągnięcia
Który byłby ze mną...
Bez względu na wszystko
Kochał taką jaka jestem...

Zawsze marzyłam
O tym żeby być najlepszą...
Dlaczego to nigdy
Nie wychodziło?

Zawsze chciałam
Spokoju...
Ciszy i ciepła..
Rodzinnego
Już dawno go nie ma...
A teraz czując się jak
Liść na wietrze...
Który kurczowo trzyma się...
By nie upaść na ziemie...
Tak samo ja...
Trzymam się rzeczywstości...
By nie spaść na dno...
Czuję się rozwiana...
Połowa mnie...
Nie wiadomo gdzie...
Przemierza świat...
A druga...
Stoi w miejscu i woła:
„Wróć...
chcę znowu być sobą”