niezapomniany
pochowałam ciebie
w najciemniejszym zakątku
mego serca

oszukałam na chwilę myśli
związując je
szarym sznurkiem zapomnienia

zasypałam piaskiem smutku
nasze wspólne
fotografie


ale nadal
patrzą na mnie spod poduszki
te przenikliwe kochane
oczy



ech ja juz nie wiem zdaje mi sie taki prozaiczny
i jakis nieregularny jest to napewno
przykro mi nie umiem inaczej
a moze ma byc taki 'surowy' wlasnie zeby oddawal 'tragizm' tego popierzonego wszystkiego?
zostanie taki to wiem
czekam na opinie, jak zawsze=)