taki średni mi wyszedł ten wiersz
jakby co, to ostrzegałam.


'W blasku latarni'

Ciemnej nocy,
na pustej ulicy
samotnie stoi
Latarnia.
Roztacza w koło blask pomarańczy
tonący lekko w mglistej zasłonie.
W jej świetle
dojrzysz tylko strach
i niepewność,
czyj cień padnie zza rogu?
Jednak przyszedł czas,
by w jej wątłym świetle
rozchylić powieki
raz jeszcze.
Spojrzeniem
przeszyj kurtynę ludzkich uczuć.
Nad własnym wzrokiem
dostrzec, tę wielką ciemność.
Nieogarnioną słowem,
ni czasem.
Oddać jej pokłon i przyznać
jakim pyłkiem malutkiego kwiatu
są ludzkie istoty.
Zobaczyć
jak wolne przestrzenie między oknami,
wypełniają drobne radości...
- a może gniew?
Lub skrajna rozpacz...
Dostrzec to wszystko
w świetle latarni,
na ciemnej ulicy.
Po raz ostatni,
albo pierwszy w życiu.