W Hogwarcie właśnie zaczął się kolejny rok, pierwszoroczniaków było znacznie więcej niż kilka lat temu. Wszyscy rodzice chcieli wysłać swoje pociechy do najlepszej szkoły czarów, a zarazem najsławniejszej, Dlatego w Hogwarcie zmieniono system rekrutacji uczniów: do szkoły mogło chodzić każde dziecko z mocą (nieważne, jakiej narodowości), ale za opłatą w wysokości 700 Galeonów za rok szkolny. Dzięki zdobytym pieniądzom szkołę unowocześniono, straciła swój dawny, tajemniczy charakter.
Albus Dumbledore z grupką nauczycieli sprzeciwiał się takim zarządzeniom ze strony Ministerstwa Magii, „Czy Harry Potter musi być powodem do takich zmian? Czy szkoła nie może funkcjonować na dawnych zasadach?” podkreślał w czasie negocjacji z Korneliuszem Knotem. Lecz Minister nie ustępował, łaknął sławy i pieniędzy, osadził się na dyrektora szkoły, a „grupę oporu” zwolnił z dawnych posad. Przecież było wielu czarodziejów starających się o tę pracę.
Albus Dumbledore, Minerva McGonnagal, prof. Binns, prof. Flitwick, prof. Sprout i inni wykładowcy wierni szkole, opuścili ją w smutku. Nikt nie wie, gdzie się udali, ale w plotkach wisi śmierć.
Pierwszy semestr minął szybko i spokojnie, nikt nie sprzeciwiał się nowym zasadom panującym w szkole. Nic już nie mogło odebrać Hogwartowi sławy... chyba nic, lecz podczas przerwy świątecznej, kiedy uczniowie jedli wieczerzę Wigilijną, przy stole zabrakło dyrektora szkoły pana Knota. Młodzi adepci magii dziwili się, bo zabrakło świątecznego przemówienia.
Minister nie mógł być na świątecznej kolacji, bo prowadził śledztwo w sprawie o kryptonimie PSM – Polska Szkoła Magii.