Tak, to znowu ja i moja "twórczość". Ten wierszyk napisałam jakiś czas temu i w końcu zdecydowałam się zamieścić.

Wyciągam rękę - i nic
serce we mnie drży - przerażone
nagłą ciszą, wstrzymanym
oddechem pustki.
Szukam Twoich bezpiecznych
warg opiekuńczych
rozdygotanego gorąca Twojej obecności.
Nie każ mi czekać,
odezwij się ciszą,
odezwij się łąką,
i powiedz, że ja,
ja jedyna i kochaj mnie
do zaciśnięcia ust
do rozespanych spazmów
wspólnych uczuć.
Samej - tak mi zimno.