Ten wiersz miał przedstawić pewną historię. A właściwie jej fragment... Ale też nie do końca. Podoba mi się tak średnio, lubię niektóre zwrotki. No ale...niech będzie.

Chciałabym móc dotknąć Twoich włosów
Co podobna lśnią jak ciemne złoto
Odgrodzić Cię od wzywających głosów
Choć wiem, że nie mam dość sił na to

Chciałabym móc zajrzeć Ci w oczy
Utopić się w ich głębokiej zieleni
Wierzyć, że Dumna Pani swój wyrok odroczy
Choć wiem, że Twego losu nikt już nie odmieni

Chciałabym móc ujrzeć Twoją bladą twarz
I przyrównać ją do dłoni Twoich bieli
Dotrzeć aż tam, gdzie się ukrywasz
Choć taka wielka przepaść nas dzieli

Chciałabym zgadnąć czy prawdą jest,
Że w czerń spowity jeździłeś po świecie
Pozwólcie mi dać mu chociaż gest!
Choć wiem, że wrota przede mną zamkniecie

Mówią, że gwiazdy świecą dla Ciebie
Lecz dla kogo zaświecą, kiedy Ty zgaśniesz?
Mówią, żeś sam gwiazdą na północnym niebie
Czy kiedykolwiek w mych ramionach zaśniesz?

Piszą, by imię Twe wykreślić z kronik
A sami je w kronikach wymieniają
Piszą, że zapomnienie świat uchroni
Gdzie jesteś gdy lata przemijają?

Tęsknię za Tobą, choć Cię nigdy nie znałam
Straciłam Cię, choć nigdy mój nie byłeś
I może właśnie dlatego tak Cię pokochałam
Choć próbowali głosić, że nigdy nie żyłeś

Tyś wolał cierpieć niż ugiąć kolana
Rzecz godna podziwu, nareszcie to widzę
Ty nigdy nad sobą nie chciałeś mieć pana
Kocham Cię za to, przeklinam, nienawidzę!