Zabierałam się i zabierałam do napisania wiersza, bo mnie rozsadza od środka, ale słowa czasem trudno przychodzą. To kolejny wiersz, który nie jest wierszem, tylko... hmmm... próbą przekazania tego co nie daje mi spać? Sama nie wiem... Nieskładny jest jakiś. Jak myśli. :/



Cóż mogę Ci dać?
Marne obietnice, wahanie
załzawione smutki wiosennych dni...
Dać Ci gwiazdę zerwaną
z rozpełganych niebios,
różę rzuconą z rozpędzonych lat...
I co jeszcze? I nic
Być tytanem i krzyczeć odgłosami burzy,
być marzeniem stąpającym lekko nad myślami
być Izoldą, Julią, Heloizą,
być spełnieniem, przedświtem i zmierzchem
władać światem chciałabym dla Ciebie...

W mojej dłoni: marny pył
Moja władza: pusty śmiech
W Twych marzeniach - inna twarz
Zamknę za dużą kroplę
na samym dnie serca