Napisałam je już jakiś czas temu. Potem wylądowały w szufladzie z nadzieją, że kiedyś może przyjdzie mi na myśl coś sensownego do dodania.

W sumie sama nie wiem.... raz wydają mi się ok, ale zaraz potem zmieniam zdanie. A potem znowu i znowu itd.
Anyway - look:






I

Nad światem władasz
Jak ćma nad spalonym słońcem.
Chwiejesz się i miotasz
Uciekając przed nieuchronnym końcem.

A wszystkie te zaszczyty
Mądrość, uroda, blask – to zgaśnie!
Wszak i ty – choć nie ty - tchórzem podszyty
Nie umkniesz, gdy kosa srebrzysta opadnie.


II

Godzino nieczuła! Każda twa
Siostra rani, ostatnia zabija.
Tak lat sto i tysiąc przemija
Wieki całe i wieków otchłanie
Gdy wszystko zniknie – ona zostanie …