bez łez płaczemy dorośli
tak w ogóle nie poetycko
suszymy sobie przemoczone dżinsy
na deszczu w dodatku

jacyś opętani chyba to przez
śmieszny suchy chleb
jemy go i jemy opętani

cokolwiek będzie zawsze
jest dobrze przez ten chleb chyba
bo ty bo my i wszyscy w ogóle


to jak co noc
każdego dnia

i księżyc i słońce
w jednym miejscu i nigdzie więcej


nie wiem dlaczego
uspokaja mnie jednak ta burza
i widok drzewa samotnego strażnika

połączeni głodem i brudem
na granicy zdrowego rozsądku
gubiąc ostatnie wyznaczone zasady

wszystko to samo
i nie powtarza się nigdy to
już nigdy las nocą nie będzie podobny


to jak co noc
każdego dnia

i księżyc i słońce
w jednym miejscu i nigdzie więcej
niezatrzymane w płucach powietrze
a w sercu



wiem tylko gdzie z kim co i jak
nie mam pojęcia czemu
.. no i ten dzwiek wiatru i gitary w uszach